Dit artikel stond in het blad VRUCHTBARE AARDE lentenummer VA1/2019

Belevenissen in ‘Katharenland’

Op de laatste dag van onze zesdaagse reis in oktober 2018 staan we hoog op de transen van Château Quéribus, een middeleeuws kasteel in de wijnstreek van Roussillon in Zuid-Frankrijk. Het verhaal gaat dat hier, ooit in 1256, de laatste Katharen zich verzet zouden hebben in de tegen hen gerichte kerkelijke kruistochten. We hebben een schitterend uitzicht rondom, met steile bergruggen en daartussen velden vol herfstige wijnranken. Aan de westkant is het nog zonnig, vanuit het oosten lijken stevige buien steeds dichterbij te komen. Dan zien we boven ons hoofd plots een enorme vogel opduiken, een arend? Er komen er zelfs nog zes bij, dit kunnen geen arenden zijn, die vliegen meestal alleen. Het is een troep vale gieren! Met open mond en overal kippenvel staren we naar de majestueuze vogels die zo’n 50 m boven ons hoofd rondjes draaien, en dan moeiteloos verder zweven naar de verte.
 
Reiniging
Later zoeken we in een sjamanistisch boek eens naar wat een gier eigenlijk wil zeggen als die zich ’toevallig’ aan je toont: De essentie van de gier is de mysteriën van het leven met open ogen en open hart aangaan. Purificatie, reiniging van oud karma. Dood en wedergeboorte. Er ontstaat een nieuwe visie… Verwonderd lezen we deze spirituele betekenissen en laten het tot ons doordringen. Inderdaad hebben vele mysterieuze zaken zich aan ons voorgedaan tijdens deze reis door Languedoc, of ‘Katharenland’ zoals het ook wel genoemd wordt. We zijn zeer geraakt door wat er allemaal op ons af is gekomen. Wat hebben we hier allemaal (her)beleefd, mede m.b.v. onze helderziende talenten?  Hoe kun je dit rustig verwerken? Hoe valt dit alles te duiden en een plaats te geven?

Verhalen
Duidelijk mag zijn dat er zovele verhalen de ronde doen over die legendarische Katharen. Wij willen op geen enkele wijze beogen dat ons verhaal het ‘juiste verhaal’ is. Want wat we willen vertellen kan mogelijk rond bepaalde zaken de wenkbrauwen doen fronsen, of wellicht juist herkenning geven omdat je er zelf ook zo over denkt? Of omdat je er geweest bent, of er nog heen wilt?
Wat we hier nu willen vertellen zijn onze belevenissen van lief en van leed, van nu en van ooit. Hoe lijkt dit allemaal heden ten dage in ons levendige leven in elkaar te grijpen? De mens is een betekenis gevend wezen, verhalen maken ons tot wie we (denken te) zijn. Dus laten we aandacht geven aan ons verhaal.

Lezingen
Wij waren vermoedelijk helemaal niet op reis geweest als we niet op een warme julizomeravond bij Stichting In-Zicht in Joure een lezing hadden meegemaakt van schrijver Jaap Rameijer, een begenadigd verteller. De avond ging over mogelijke verbanden tussen de Languedoc, het Kathaarse gebied ten noorden van de Franse Pyreneeën, en het gebied rond Glastonbury in Zuid-Engeland, ook wel Avalon genoemd. Jaap heeft bijna 20 jaar in Zuid-Frankrijk in het dorpje Rennes-le-Château gewoond en wist, gelardeerd met fraaie foto’s, vergane historie tot leven te wekken en te verbinden met hedendaagse ontwikkelingen. Na enige tijd liet Aafke (‘glashelderziend’ als zij is) weten dat het ‘nu echt tijd wordt om ook zelf dit Franse gebied te gaan bezoeken’.

Sommige lezers zullen hier mogelijk iets herkennen van eerder toen we door een lezing van dr. Sam Osmanagich in hetzelfde Joure uiteindelijk op de Balkan in Bosnië beland zijn. Daar staan heuse piramides, de hoogste is zelfs 362 m hoog! Dit mysterie zijn we toen zelf op mediamieke wijze gaan onderzoeken. Met tot gevolg twee uitgebreide artikelen in ditzelfde blad en tot onze verbazing inmiddels al elf reizen met liefhebbers die dit nieuwe wereldwonder ook zelf, samen met ons, wilden ervaren.

Geschiedenis
Hoe kun je de Katharen met respect introduceren? Want in ons eerdere Bosnisch onderzoek hadden we het ‘rijk alleen’ zou je kunnen stellen. Er was nog maar weinig over bekend en zo konden we daar zonder al te veel voorkennis ons eigen mediamiek werk doen. In Zuid-Frankrijk daarentegen wordt al meer dan 2000 jaar geschreven over de bijzondere geschiedenis van deze streek en hun bewoners. Mogelijk zijn veelgelezen boeken als ‘Het Heilige Bloed en De Heilige Graal’ of ‘Montaillou’ bekend? Hierin zijn diverse controversiële ‘kerkelijke geheimen’ aan het licht gebracht, en in beide boeken zijn dit gebied en haar historie zeer aanwezig. Recent schreef de Deense auteur Lars Muhl een boeiende ‘spirituele trilogie’ die zich grotendeels afspeelt in deze Kathaarse streken.

Katharen in vogelvlucht:
Languedoc: Oc betekende ja, dus dit is het gebied in Zuid-Frankrijk boven de Pyreneeën waar de ‘langue d’Oc’, de taal ‘Ja’ gesproken werd. Montségur was het centrale kasteel van de Katharen. Katharoi is Grieks voor puur, zuiver, ‘De Zuiveren’ dus. Er is sprake van gnostisch Christendom. Mannen en vrouwen waren evenwaardig, en niet-materieel ingesteld, ‘wij zijn immers energetische wezens’. Vegetarisch en non-alcoholisch. Er ligt een relatie met het evangelie van Maria Magdalena, de pas sinds 2016 officieel door de kerk erkende vrouwelijke apostel (een heikel onderwerp, waarover later meer). De bloeiperiode was ongeveer van 1000 tot 1250. Katharen werden om hun eenvoud en rechtschapenheid zeer gewaardeerd door de lokale bevolking, in die tijden een Christelijk / Joods / Islamitische mix.
De Roomse kerk was toen nogal decadent van smaak. Dat botste zeer met dit oplevende ‘pure geloof’. Daarom werden de Katharen tot ketterse ongelovigen verklaard door paus Innocentius III (what’s in a name). Er ontstonden afschuwelijke kruistochten om zo het ‘ware Roomse geloof’ en de kerkelijke macht in ere te herstellen. Later kwam de Inquisitie m.b.v.  de orde van de Dominicanen ook nog meedogenloos in actie. Er zijn schattingen dat 300.000 tot 400.000 Katharen binnen korte tijd gedood zijn, een middeleeuwse volkerenmoord vanwege een afwijkende religie...
Dit vogelvluchtje is nogal kort. Wie dat wil leest vooral meer hierover in honderden boeken van historici en andere geleerden. Wat wij hier schrijven gaat mogelijk ook enigszins de strijd aan met andere geschriften en visies. Maar wat wij hier willen vertellen is ons eigen verhaal.

Gidsen
Jaap Rameijer woont tegenwoordig in Friesland, maar zo’n 20 jaar geleden kocht hij met zijn toenmalige vrouw Joke een wat verlopen spiritueel centrum aan de voet van het bekende plaatsje Rennes-le-Château. Het lag op een schitterende plek in een vallei bij een riviertje en was toen ze het tegenkwamen helaas verworden tot een stinkend hondenpension. Maar ‘het gevoel zei ja’ en binnen korte tijd leefde Les Labadous op. Van overal ter wereld wisten allerlei spirituele leiders, healers en management-goeroes deze plek met hun groepen te vinden als uitvalsbasis in het Katharengebied. Waarbij Jaap meestal als gids functioneerde en aldus veel bijzondere mensen en momenten heeft meebeleefd. Een heilige plek noemt hij het zelfs vanwege de bijzondere energie die er daar en in de naaste omgeving hangt. Juist daarom wilde hij er een tijd wonen. En nog steeds komt hij er geregeld terug, nu in zijn nieuwe ‘pijpenla-huisje’ dat hij in de buurt van Les Labadous van een vriendin heeft overgenomen. 

‘Heel bijzonder’
Samen met Jaap bezoeken we op dag twee van onze zesdaagse het enige boekwinkeltje in Rennes-le-Château, waarin in vele talen de mysteriën van deze streek beschreven worden. We hebben zelden zoveel boeken rond één onderwerp (Katharen) bij elkaar gezien. Of vele boeken (zelfs TV-series) over de ‘Million-dollar-priest’ pastoor Saunière die waarschijnlijk een schat heeft opgegraven daar in de buurt. Jaaps eigen werk lag er ook, hij schreef meerdere boeken over de raadsels in dit gebied zoals ‘De geheime boodschappen van Rennes-le-Château, deel 1,2 en 3’, met o.a. veel onthullingen over het kerkje van bovengenoemde pastoor.
Verder schreef hij ‘Maria Magdalena in Frankrijk’ met een schat aan foto’s en bewijs dat zij hier inderdaad geleefd kan hebben. Waar je ook met hem komt zijn er direct diverse verhalen en verschillende visies te vertellen. Elk verhaal begint hij steevast met ‘Moet je daar zien, héél bijzonder!’. Ook maken we kennis met zijn nog jonge hond Spirit, een aangenaam vitale kruising tussen een Labrador en een Pyreneese berghond. Kortom, voor ons onderzoek de ideale gidsen nu!



Oorzaken
Om helder zicht te geven op onze eigen beweegredenen om naar Zuid-Frankrijk te vertrekken moeten we even teruggaan naar het dorpje Peize bij Groningen. Daar ontvangen we dagelijks in onze NATUURLIJK praktijk cliënten. Hierbij maken we naast al onze deskundigheid ook gebruik van mediamieke talenten die we doeltreffend kunnen inzetten om mensen te ondersteunen. Er is ruim aandacht voor psychologische aspecten, het moet allemaal wel menselijk begrijpelijk blijven wat we doen. Door ‘helderziend langs familielijnen te kijken’ kunnen wij zien waar ooit in het (soms verre) verleden bij voorouders iets begonnen is wat een oorzaak kan zijn van huidige vragen of klachten in iemands leven. Zo kunnen we systemisch gezien nog dieper kijken dan bijv. familieopstellingen. Vaak komen hierbij ook vorige (of andere) levens in beeld.

Mysterie
Zo komen we dus op het terrein van ‘andere levens’. Met opzet gebruiken we hier het woord andere i.p.v. vorige levens. Zoals wij het zien leven we hier nu als mens in een meer of minder makkelijk of moeilijk leven, en hebben we te maken met tijd en ruimte. Ook zijn we deel van een grootser geheel, een Mysterie, oneindig, magnifiek, metafysiek, multidimensionaal. Hier is geen sprake van tijd en ruimte, hier is het ‘al-tijd en overal’. Hier is het ‘leven-tussen-levens’, een term van psycholoog Michael Newton. Hier woont onze ziel, zijn we onlosmakelijk verbonden met onze zielsfamilie. Vanuit ziel gezien lijkt er dus geen tijd te zijn, en leven we mogelijk zelfs alle levens ‘tegelijkertijd in een eeuwig nu’. In een soort oneindige holografische ziel waarin elk zielsdeel weer het grotere geheel bevat. Het Niets en het Alles? Cardioloog Pim van Lommel spreek in deze zin over ‘Eindeloos Bewustzijn’.

Spiegelen
Zo hebben we de afgelopen tijd in onze praktijk wel honderd cliënten ontmoet die ‘helderziend historisch gezien’ in andere levens ooit met Katharenland te maken hebben gehad. En nu door deze inzichten en onze energetische behandeling van een last bevrijd lijken te zijn (zo krijgen we vaak van cliënten te horen na enige tijd). Wie hierover meer wil lezen kan op onze site terecht.
Vanwege al deze markante praktijkervaringen drong zich bij ons steeds meer de vraag op waarom juist wij tweeën hier mee te maken hebben gekregen. Wat wil Katharenland ons voorspiegelen over onze eigen historie, over mogelijk andere levens die we daar zelf beleefd hebben? Aafke en ik waren zelf nooit eerder in die streek geweest. Waarom niet? Wat moest tot nu voor ons verborgen blijven? Door de lezing van Jaap Rameijer kregen we nu het laatste zetje om er ter plekke in Languedoc onderzoek naar te doen, met onze eigen mediamieke benadering.

Maria Magdalena
Al wandelend door het fraaie landschap ten zuiden van Rennes-le-Château vertelt Jaap dat hij o.a. rechten heeft gestudeerd en twintig jaar bij de marine heeft gewerkt. Maar dat hij gaandeweg niet meer om zijn gevoelige aard heen kon, en momenteel zelfs ‘channelend’ boeken schrijft.
Hij denkt ook zeker te weten dat hij hier ooit in een ander leven heeft samengelopen met Maria Magdalena, in zijn stellige opinie de vrouw van Jezus, met wie zij drie kinderen kreeg. En deze bloedlijn blijk je te kunnen doortrekken naar latere Franse koningshuizen, aldus vele andere schrijvers ook. Mogelijk was zij de meest invloedrijke apostel in het verkondigen van de christelijke leer? Jaap stelt dat onderzoek heeft uitgewezen dat het evangelie van Johannes (het enige Bijbelse boek dat de Katharen gebruikten) vermoedelijk geschreven is door Maria Magdalena.
Lees over nog veel meer wetenswaardigheden in zijn boek ‘Maria Magdalena in Frankrijk’, in feite een lofzang op het ‘Heilige Vrouwelijke’.

Grot
Inmiddels zijn we bij een steil wandje aangekomen en na enig klauterwerk naar beneden komen we bij een bijzondere halfopen grot. Aafke is direct verwonderd en stil, zo voelbaar is de liefdevolle energie hier. ‘Be quiet. Wees stilte’ krijgt ze binnen, en dat is nu het enige wat ze wil zeggen.
Wat later weer buiten de grot vertelt ze een sterke verbinding met Maria Magdalena te hebben ervaren. En dat die bijzondere vrouw hier ooit in levende lijve heeft gemediteerd, daar is ze nu inderdaad ook van overtuigd. Spirit lijkt het zich allemaal te laten welgevallen en is opvallend rustig.
Jaap weet nuchter te melden dat hij in zijn lange Labadous-tijd toch wel tweeentwintig vrouwen heeft ontmoet, die vooral na bezoek aan deze grot zeiden dat ze zelf in een vorig leven Maria Magdalena waren geweest. We moeten er even hartelijk om lachen, maar Aafke kan zich dit toch ook wel goed voorstellen. Ze geeft de nuance dat vermoedelijk ieder gevoelig iemand (ook mannen!) hier sterk kan mee resoneren op deze liefdevolle ‘heilig vrouwelijke’ of ‘moedergodin’ energie in zichzelf. Dit gevoel van ‘pure Liefde’ wordt hier als het ware in jezelf aangeraakt en gereactiveerd. Dat kun je mogelijk verwarren met herinneringen aan andere levens? Ze vergelijkt deze locatie ook met de Maanpiramide bij Visoko in Bosnië, de zachte vrouwelijke energieën lijken zeer op elkaar. Heerlijk om te ervaren!

Krachtplaats
We ontmoeten net als we willen teruggaan naar de auto een hele groep Mexicaanse bedevaartgangers die in en bij deze grot de energie van Maria Magdalena ‘willen verbinden met die van Santa Maria de Guadeloupe’. Devoot schuifelen ze langs ons, sommigen op blote voeten. Werkelijk van heinde en verre worden mensen kennelijk aangetrokken tot deze merkwaardige plek.
Een dag later ontdekken we aan de overkant van het valleitje (dat een eindje verderop precies bij Les Labadous uitkomt) de locatie waar mogelijk het hutje van Maria Magdalena gestaan heeft. Jaap bevestigt dat eerder drie andere helderziende vrouwen ook al diezelfde plek hebben aangewezen. Het geeft een heel  speciaal gevoel om daar zo rond te lopen. Verstild genieten we van de fraaie natuur. 
Aafke laat nog weten dat er een oeroude energetische connectie met Atlantis en Lemurië lijkt te zijn. Dit gebied kan dus al zo veel langer een bijzondere krachtplaats zijn. En heeft dit mogelijk ook iemand als Maria Magdalena ooit aangetrokken hier naartoe te komen?

Hart
Al bij de eerste keer dat we Rennes-le-Château bezoeken geeft een torentje aan het begin van het dorp bij mijzelf een gevoel van pijn in het hart. Als ik bij een tweede bezoek weer hetzelfde voel besluiten we dit ter plekke energetisch ‘op te schonen’. Er komt een ander leven in beeld waarin ik in dat torentje ‘onschuldig opgesloten heb gezeten’. Na een poosje komt mijn hartstreek wat tot rust. Dit is één voorbeeld van veel meer plekken in deze streek waar een déjà vu gevoel parten speelde. We zien het als echo’s uit een ver verleden, uit andere levens wat nu weer aandacht vraagt. Dit ‘oud zeer’ is mogelijk ook de reden geweest waarom we hier niet eerder naartoe zijn gegaan. Daar liepen we enigszins voor weg, en dat mogen we nu achter ons laten?

Piano
Terwijl we langs de burgemeester annex klusjesman lopen die kozijnen aan het schilderen is (elk dorp van meer dan 50 inwoners in Frankrijk heeft een eigen gemeenteraad incl. een gekozen ‘maire’, dat heet democratie) komen we een wat dikkige man tegen die ons uitnodigt om zijn ‘healing concert’ te bezoeken. David Bailey blijkt hier ook te wonen (‘I had to live here’), en geeft als gepensioneerd professioneel concertpianist hier bijna dagelijks muzikale uitvoeringen. Hij speelde ooit zelfs voor Queen Elizabeth, en trad op samen met Paul McCartney, zo vermeldt de flyer. Ook interessant: hij stamt uit een familielijn van paranormaal begaafden.
In de kelderzaal van kasteel Hautpol in Rennes-le-Château luisteren we even later met een tiental anderen naar zijn ‘Ode to Mary Madeleine’, een prachtig tere piano-improvisatie van zo’n 40 minuten. Het doet enigszins denken aan geïmproviseerde concerten van Keith Jarrett. Bij Aafke lopen tranen van ontroering over de wangen.
‘I let the divine feminine energy flow through my hands into the piano’, vertelt hij er later over. ‘Every concert is very different. And it has definitely a healing effect. So wonderful, so lovely to do’. Wat een bijzondere man! We bedanken David van harte voor dit onverwachte presentje wat ons in de schoot is geworpen. En inderdaad is mijn eerdere hartenpijn ook helemaal weg mede dankzij deze hartverwarmende muziek.

Noodweer
Na drie dagen slaat het mooie weer plotseling om. ’s Nachts is er een onophoudelijk op het dak kletterende regen te horen. De volgende ochtend komt Jaap pas een uur later met een totaal ‘geblubberde’ auto aanrijden. Verblijven Aafke en ik op wat grotere hoogte in een vakantiehuisje, 30 km verderop en veel lager gelegen is bij de stad Carcassonne werkelijk alles over rivierkades heen gestroomd door de nachtelijke wolkbreuk. En zijn er zelfs vele doden te betreuren die plotsklaps meegesleurd zijn door het woeste water.
Jaap had dit nog nooit eerder meegemaakt en kon maar net langs overstromingsobstakels rijden, en gelukkig voor ons gaan we vandaag de andere kant op, westwaarts richting het befaamde Montségur. Of is deze storm een voorbode van wat ons daar te wachten staat?

Brandstapels 
Hoog op een rots doemt de burcht van Montségur af en toe op uit de mist. We lopen met z’n drieën omhoog en zowel Aafke als ik voelen ons zacht gezegd niet echt comfortabel. We besluiten vanwege deze gevoelens en ook door het slechte weer niet naar de top te gaan klimmen en blijven staan bij een monument ter herinnering aan de ruim tweehonderd Katharen die daar na een lange belegering in 1244 levend verbrand zijn. Verwelkte rozen liggen op een stenen richel rond een staande steen met een Kathaars kruis erop.
In een korte meditatie krijgen we wederom ‘flashbacks’. Wij zijn daar beiden toen ook bij geweest in een ander leven als Kathaar, het was één grote tragedie van miskenning. Maar wat tot onze verwondering ook tot ons doordringt is dat deze dood ‘zo moest zijn’. En dat wij met onze Kathaarse geloofsovertuiging zelfs rustig en zingend die brandstapels hebben bestegen. We waren immers ‘eeuwig levende lichtwezens’.
De daders van dit alles konden dit destijds niet begrijpen en hebben het als een ‘grote overwinning op de ketters’ geschiedschreven, maar voor onszelf lijkt het eigenlijk veel minder beladen geweest te zijn. We hebben het alleen nooit zo kunnen zien, tot nu. Dit alles geeft ons een soort katharsis, en een enorme opluchting ook. Weer iets ‘beladens’ opgeschoond!

Krachtplaats
Aafke stelt dat de energie bij Montségur lijkt op die van de Zonpiramide in Bosnië. Eenzelfde krachtige, sterk aanwezige en meer mannelijke energie. Weer een krachtplaats! Hadden de Katharen mede hierom hun centrale kasteel aldaar?
Ook interessant te vermelden is dat Aafke helder voelde dat het weitje aan de voet van de berg (‘Camp de crémats’) niet de juiste plek is geweest van die afschuwelijke verbrandingen, dat moet wat lager in het dorp zelf zijn geweest. Jaap kan dit beamen, hij heeft ook gehoord dat de dorpelingen ooit wijselijk hebben besloten dit toeristische monument niet in het dorp zelf te plaatsen. Het werpt weer eens een ontnuchterend licht op alle drama en ellende uit vervlogen tijden.

Andere levens
Bij de eerste ontmoeting met Jaap in Zuid-Frankrijk vroeg ik Aafke om eens helderziend te bekijken hoeveel levens we eigenlijk samen gedeeld hadden hier in dit gebied. Aafke had hier zelfs zeventien levens gehad, ikzelf al acht. Samen hadden we er zes levens beleefd, zowel als partners maar ook als ouder/kind. In beeld kwam verder dat Jaap er drie gezamenlijke levens met ons had beleefd. We kenden mekaar dus al ‘langer dan vandaag’, en zijn duidelijk zielsverwanten. Jaap vertelde dat hij als gids vaak had meegemaakt dat mensen aangaven dat ze ‘ergens eerder waren geweest’. Dat ze kennelijk een locatie herkenden uit een ander leven. Vaak ging dit met veel emoties gepaard, en was het nadien een grote opluchting, net als wat wij zelf bij Montségur meemaakten.

Echo
Spirit heeft een hondenvriendje gevonden en rent daarmee druk heen en weer over het smalle pad langs een hoge rotswand in de buurt van Tarascon-sur-Ariège. Hier schijnen grote grotten te zijn waar de Katharen vroeger vaak samenkwamen en waar Jaap zowel zelf als met anderen veel ‘herkenningservaringen’ had beleefd. Na een kwartiertje klimmen staan we voor de opening van een enorme grot, L’Hermite geheten. Zeg maar rustig een soort natuurlijke kathedraal, zo groots en hoog en diep is deze ruimte, schitterend!
Weer komt het ons bekend voor, alhoewel onze emoties rustig blijven. Na verloop van tijd laat Aafke in lichte trance weten ‘hier al wel 3500 initiaties te hebben gegeven’. Bij mijzelf komt binnen dat ik hier ooit leraar geweest ben, les gegeven heb hier in deze grot. Les in spirituele zaken, in heilzame meditaties, in eenvoudige en effectieve energetische behandelwijzen. Wijsheid delen rond ‘puur zijn’, en ‘eeuwig leven’. Zoals Katharen dat van nature al deelden, en zoals wij zelf dat nu eigenlijk precies zo doen met ons NATUURLIJK bewustzijnswerk.

Initiaties, leraren? Leefden Aafke en ik toen levens waarin deze Kathaarse principes volkomen vanzelfsprekend waren? Dit voelt als ‘landen’, er is zoveel herkenning. Dus wat wij nu met ons werk doen lijkt juist in positieve zin een echo van onze andere levens toen. Wat een wonderlijk inzicht. Belevenissen? Be-levens-issen is wellicht een betere benaming.
Aafke hoort in zichzelf plots een soort gezang, ze herkent het als het bijzondere tonale zingen van spiritueel leraar Tom Kenyon (ook schrijver van ‘The Magdalen Manuscript’). Ze is verbaasd dit zo ‘helderhorend’ te beluisteren hier nu. Even later komt Jaap met Spirit aangelopen en vertelt dat hij zich herinnert dat hij hier eens zo’n prachtig en indrukwekkend zangconcert heeft meegemaakt. ‘Dat was met Tom Kenyon, kennen jullie die?’. Mooi toeval...

Rijk
Wat voelt dit rijk, deze zesdaagse reis in Katharenland. Wat hebben we in korte tijd veel beleefd. En dan hebben we nog niet eens verhaald over al die fraaie kerkjes met Marie Madeleine beelden, met Zwarte Madonna’s, met zelfs een zwangere Maria Magdalena. Of over de imposante geheimzinnige berg Bugarach met zijn krachtige en wat duistere uitstraling, waarover vele merkwaardige verhalen zijn te vertellen. Of over steencirkels en steenlijnen, over op leeuwen lijkende rotsformaties die daar verwijzen naar een heel oud verleden. Er is nog zoveel meer te zien en te beleven. Niet te vergeten de prachtige natuur, en de bronnen en riviertjes met namen als Bron van de Moedergodin en ‘Source d’Amour’. Het is niet vreemd dat velen van overal ter wereld dit gebied willen bezoeken en ervaren.
Mondelinge overlevering verhaalt dat Katharen toen beloofd hebben ‘over 700 jaar weer terug te keren…’ Passen wij en al onze cliëntervaringen binnen deze voorspelling van ooit? Het lijkt zo.

‘Lichtkleed’
Wij gaan er zelf in 2021 (vermoedelijk in mei) nogmaals heen. En zo mogelijk gaan we graag met andere liefhebbers, bij wie dit verhaal resoneert. Ter plekke kunnen we samenkomen om inspirerende locaties te bezoeken, waar we gezamenlijk mediamiek onderzoek kunnen doen.
Mede dankzij Aafkes zuivere helderziende inzichten kunnen andere Kathaarse levens ook mogelijk ‘opleven’ en vele vragen hieromtrent belicht worden. Het zullen zeker geen groepsreizen vanuit Nederland worden, we kiezen ervoor dat een ieder zelf naar eigen maatstaven zijn of haar reis naar en verblijf in Katharenland organiseert. Wij tweeën zullen dan gedurende vijf dagen overdag de gidsen en begeleiders zijn bij ‘het weven van ons gezamenlijke Kathaarse lichtkleed’ om het zo eens poëtisch uit te drukken.

Dank
Vale gieren zweven nog steeds in ons geheugen. Wat zijn ze eigenlijk een mooie boodschap komen brengen daar boven dat oude Katharenkasteel Quéribus: purificatie, de mysteriën van het leven met open ogen en open hart aangaan. Dood en wedergeboorte, een nieuwe visie. Dit hebben we inderdaad allemaal beleefd in die oktoberweek. We kunnen het alleen maar van harte beamen.
Onze grote dank gaat naar Jaap Rameijer en zijn prachthond Spirit. En zeker ook naar de liefdevolle energie van Maria Magdalena die we zo rijkelijk ervaren hebben op deze reis. Het was een heel bijzonder samenzijn in Katharenland!

Rob Heiligers i.s.m Aafke Douma januari 2019